Schrijf mee!
« »

Fictie

ELEGIACUS

26 januari 2017 | 120w | o_verschreef â€  | 4

De kerkerdeur zwaaide open. Beulsknechten sleurden hem de lompen van het lijf en de bakstenen trap op, naar de folterkamer. Doodsangst voor het vervolg martelde de man al dagen, overheerste koude, honger en dorst.
“Ik zeg niets! Niets!” mokerde het in zijn voornemen. Kluisters knelden rond polsen en enkels, kettingen spanden. Zijn lichaam hing horizontaal. De pijn voelde nog net niet als pijn maar de schrik verhevigde.

“Zeg wie je bent en je kan gaan!”

Hij hield zich kloek, bij zijn voornemen.

De beul bewoog een witgloeiende priem parallel met zijn zwetend, sidderend lichaam heen en weer: “Je naam!?”

Zijn sluitspieren lieten het gaan.

Vernederd, machteloos, angstig: “Ik zeg niets!”

De beul grijnsde, genoot, richtte het hete ijzer richting…

“Elegiacus!”

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van o_verschreef of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

7 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »