Oogverblindend-zonnebrillen-wit. Hels of hemels? Het duurt een tijd voor ik me kan focussen. Ik zit in een klaslokaal. Het koffertje ligt op het tafeltje voor mij.
Mijn hart walst van vreugde als ik de mensen voor mij herken. Mijn twee dode vriendinnen gunnen me een vluchtige blik. Mister Kawashibai draait zich om en hij geeft me vlug een knipoogje voordat hij een klap krijgt van de meneer met de witte strohoed die op me afdraaft. Uit hun gedrag maak ik op dat we elkaar na dit gedoe eindelijk zullen kunnen spreken.
Lakens zijn hier in de mode. Iedereen draagt lakens. Inclusief mezelf en degene die hier ronddraaft met een air alsof hij wil duiden dat hij hier de plak zwaait.
Je bent dus arrivé, maar waar? Ik denk dat Mister Kawashiba je een knipoogje geeft. Ik kijk wat raar van inclusief mezelf, maar het is wel goed. Misschien sterker als je het omdraait? Mezelf inclusief …
@Levja: de ? is aangepast. Een bijna onvergeeflijke vaut. ?
(Deel tien moet nog altijd geschreven worden, maar jouw comment geeft me een zetje gegeven waar ik dankbaar gebruik van zal maken.)
Nele: de vervreemding blijft boeien
Inderdaad vervreemdend, fascinerend en heel goed geschreven, Nele.
Een topserie!
@Nele. Heel boeiend geschreven!