Op zwart zaad zitten we, zogenaamde vrienden. Tuig van de richel, wij die aan alles onze reet afvegen.
Hengsten verkopen aan diegene die in de weg lopen. Staan toch maar op een dooie, niet alleen vandaag, ook gisteren en morgen.
Voor een paar grijpstuivers snijden we vanavond de keel van de keeltie van de waagen over.
Haar tijd is gekomen. Geen omkijken meer maar zo veel mogelijk meenemen wat er te graaien valt. Zilverwerk, gouden juwelen, waardepapieren, schilderijen en zelfs haar oude cactus. Het is welkom want we hebben geen cent te makke. Zij is ettoe grata da moei tjabo. Met onze buit boemelen en genieten in het buitenland.
En jij daar, skef poekelen. Tot in de pruimentijd. Zeker weten.
