De laatste tien minuten mogen ze vrij lezen. Ik loop door het lokaal. Genietend, maar ook wel enigszins trots op mijn mooie les.
Tot een meisje door de klas roept: ‘Hey meneer, nog de groeten van mijn moeder!’
Ik vraag wie haar moeder is.
‘U zat bij haar in de bus.’
Als scholier bezocht ik zes jaar lang een ver verwijderde middelbare school. Op mijn opmerking ‘Dat je moeder dit nog weet’, antwoordt ze met een grijns: ‘Mijn moeder zei dat u heel vaak uit de bus gezet werd.’
Nu herinner ik het me. Iets met repetitieblaadjes die weggemoffeld moesten worden en noodluiken waardoor ze, al brandend, naar buiten konden.
Deze keer is alleen de leraar blij met de bel.
(Kan idd allemaal gebeuren als je niet in 'een jutezak' over straat loopt…)
@Arjan: niets zo leuk dan je leraar betrappen op dingen die hij nu niet meer vindt kunnen. Fijne vakantie voor nu!
Dankje NeleDeDeyne. Ja volgens mij gaat de werkelijkheid vaak verder dan onze fantasie. Daarvoor is wel een beetje kijken nodig.
@Lisette. Blijkbaar. Ja dankje! Hopelijk geniet jij ook van het, naar mijn mening, mooiste jaargetijde.
O, het is een vervolgverhaaltje, mooi slot
Geweldig! Mooie clou en fijn geschreven!
De eerste drie delen ga ik nog lezen, maar deze 120w staat ook op zichzelf. Grappig als het verleden op deze manier bij je terugkomt (achteraf gezien dan, op het moment zelf is het stukken minder!).
@Dana. Dankjewel!
@Marceline. Dankjewel!
@Alice. Dankje en helemaal eens!
Onverwacht einde, grappig.
jeugdzondes dus