Binnen een etmaal kan de wereld aan mij voorbijgaan.
Jij bent overal en nergens.
Ik kan je niet vinden in het boek dat jij geschreven hebt.
Al herlees ik al je woorden duizendmaal.
En de foto’s waarop je staat.
Vallen verkleurend uit mijn handen.
Zijn het mijn handen die jou zo vaak hebben vastgehouden?
Er is geen spoor meer van jou op te vinden.
Je lach blijf ik horen.
Ik ruik jouw verse, opgedroogde, verbrande, vervlogen zweet.
Jouw muziek ligt hier ergens op een plank te zwijgen.
Het bos herinnert zich jouw voetstappen niet meer.
De zee is de vorm van jouw lichaam vergeten.
Geen enkele cybernaut zal jou tegenkomen.
Alles gaat aan jou voorbij.
Alles gaat aan jou voorbij.
« Nat worden in de cloud
De Coach »
« Nat worden in de cloud De Coach »
Liefde
Alles gaat aan jou voorbij
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Peter Mabelus of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
11 reacties
Reageren
« Nat worden in de cloud De Coach »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Cellofaan)
Reacties
- Lisette: @Jessy: dank voor je gedeelde verbeelding
- Lisette: @keesleeuw: je doet het weer: mooie commentaren geven. Ik word helemaal blij van “Rituelen die...
- Jessy: Een stukje die tot mijn verbeelding spreekt..
- Jessy: Mooi stukje.
- Han Maas: @Ewald. Dank je wel.
- Hadeke: Je nam me mee de keuken in. Mooie nuchtere laatste zin.
- Ewald Hagedorn: Leuk stukje, Han!
- Levja: Zo, toch een 120 woorden stukje geschreven. LOL
- Levja: @ Cesar: Mijn moeder zaliger zei altijd als ik een boos gezicht trok: ‘Pluk een roos, zet ‘m op je...
- Cesar Noordewier: @Levja @Lisette. Jullie snappen vast wel dat ik de pest heb aan reacties. En inderdaad Lisette, je...
- Mien: Si, si! https://goo.gl/images/tAZpoj
- Han Maas: @Nele. Ach, wie weet…
- NeleDeDeyne: <3 Mooi. Een beetje jammer dat "dissociatie" altijd een beetje voorbehouden blijft voor de...
- NeleDeDeyne: Dit zou zomaar eens het verhaal van Anja en Henk (Nel Goudriaan) kunnen wezen. 🤓
- Ewald Hagedorn: Herkenbaar, Lousjekoesje, een stukje glas denken te zien liggen dat cellofaan blijkt te zijn.
Recent
- Daten
- Patent op leven…
- End dead calles for a butagasstelletje
- Het dunne velletje van Kees van Kooten
- Knetteren
- Verstikkende liefde
- Onwerkelijk
- Pluk een roos
- Ravage in de keuken
- De heer Vreeswijk en de ambachtelijke slagersvrouw
Ontroerend. Ik denk dat deze woorden niet aan hem voorbijgaan.
@Levja. Ik ben juist bang van wel. Vandaar de titel.
Misschien heel naïef van mij Peter, maar ik denk dat gedachten heel ver gaan. In ieder geval geeft deze gedachte mij moed.
Dat snap ik heel goed, Levja en ik herken jouw gevoelens en gedachten. Dit gedicht is een sombere bui geschreven, dat mag duidelijk zijn en dan overheersen gevoelens van eenzaamheid en verdriet.
@Peter: Herkenbaar en begrijpelijk. Dergelijke gevoelens horen bij rouwverwerking. Goed als je dit in woorden om kunt zetten.
Dank je. Rouwverwerking in de huidige vorm is nieuw voor mij. Ik word nog heen en weer geschud tussen de vijf fasen van rouw.
@Peter. Mooi geschreven. Vooral de eerste zin vind ik heel erg mooi gevonden. Zeker in het licht van ‘ruimte-achtige’ dingen.
@Arjan. Dank!
@Perer: mooi, erg mooi!
@lisette, dank je!
dit gedicht raakt me