Binnen een etmaal kan de wereld aan mij voorbijgaan.
Jij bent overal en nergens.
Ik kan je niet vinden in het boek dat jij geschreven hebt.
Al herlees ik al je woorden duizendmaal.
En de foto’s waarop je staat.
Vallen verkleurend uit mijn handen.
Zijn het mijn handen die jou zo vaak hebben vastgehouden?
Er is geen spoor meer van jou op te vinden.
Je lach blijf ik horen.
Ik ruik jouw verse, opgedroogde, verbrande, vervlogen zweet.
Jouw muziek ligt hier ergens op een plank te zwijgen.
Het bos herinnert zich jouw voetstappen niet meer.
De zee is de vorm van jouw lichaam vergeten.
Geen enkele cybernaut zal jou tegenkomen.
Alles gaat aan jou voorbij.
Alles gaat aan jou voorbij.
« Nat worden in de cloud
De Coach »
« Nat worden in de cloud De Coach »
Liefde
Alles gaat aan jou voorbij
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Peter Mabelus of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
11 reacties
Reageren
« Nat worden in de cloud De Coach »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Bladwijzer)
Reacties
- Han Maas: @Cora. Prima zo!
- Cora Leek: Berdien, je kunt blijkbaar eindeloos putten uit menselijk leed. Ontroerend stukje.
- Cora Leek: @Han, dank voor je reactie. Je hebt gelijk met het opzuigen van kennis. Ik heb de tekst aangepast. Ook de...
- NeleDeDeyne: (*Duivelse wetstraat-parasiet-achtige wezens, die zich voordoen als menselijke regeringsleiders.)
- Han Maas: @Cora. ‘en zoog hij in barre omstandigheden kennis in zich op…’ – en zoog hij in...
- Han Maas: @Alice. Een mooi verhaaltje. tekort kwamen – tekortkwamen
- Han Maas: @Cora en @Alice. Hartelijk dank. De heer Vreeswijk moet nog een paar keer terugkomen bij de dokter.
- Cora Leek: Het is zo belangrijk dat een kind tot bloei komt op zijn eigen manier. Hoeveel jongeren belopen eigenlijk...
- Berdien Blaak: Cora: je mag toch ook niet meer minder perfect en veelbelovend zijn? Mooi dat je zo een ander soort...
- Frank: Gefeliciteerd :)
- Alice: Ik vermoed het laatste, uit onwetendheid en onbegrip misschien wel. Mooi dat de jongen zijn eigen weg heeft...
- Alice: Ik hoop dat ook! Een goede hoosbui doet een cactus bloeien, toch? Er wordt weer regen voorspeld…
- Alice: Geweldig! Je zette mij even op het verkeerde been, en dat in 120 woorden. Ik vrees voor meneer dat de dokter...
- Alice: Dan blijft er slechts ‘mis’ over. Lang niet mis voor feestdagenvrezers. Hoop dat hij in januari...
- Cora Leek: @Berdien, ik hoop dat het nog goed komt. Klopt het dat onszelf een woord is?
Recent
- Verdord verleden
- Stom, stom, stom, stom, zeg het en passant, please
- Fatsoenlijk humanitair
- Energy is uit licht opgebouwd
- Wijkverhaal 12 De leraar
- Er was eens
- Bijna voorbij
- De heer Vreeswijk blijft liever even staan
- Schat zoeken
- Cactuspiek
Ontroerend. Ik denk dat deze woorden niet aan hem voorbijgaan.
@Levja. Ik ben juist bang van wel. Vandaar de titel.
Misschien heel naïef van mij Peter, maar ik denk dat gedachten heel ver gaan. In ieder geval geeft deze gedachte mij moed.
Dat snap ik heel goed, Levja en ik herken jouw gevoelens en gedachten. Dit gedicht is een sombere bui geschreven, dat mag duidelijk zijn en dan overheersen gevoelens van eenzaamheid en verdriet.
@Peter: Herkenbaar en begrijpelijk. Dergelijke gevoelens horen bij rouwverwerking. Goed als je dit in woorden om kunt zetten.
Dank je. Rouwverwerking in de huidige vorm is nieuw voor mij. Ik word nog heen en weer geschud tussen de vijf fasen van rouw.
@Peter. Mooi geschreven. Vooral de eerste zin vind ik heel erg mooi gevonden. Zeker in het licht van ‘ruimte-achtige’ dingen.
@Arjan. Dank!
@Perer: mooi, erg mooi!
@lisette, dank je!
dit gedicht raakt me