Wouter probeert de opkomende paniek te onderdrukken, mompelt tegen Margreeth: ‘Ik moet even achter iemand aan’
Hij beent zo langzaam mogelijk naar buiten.
De auto van Veronique is weg.
Hij aarzelt even, pakt dan zijn mobiel en verzendt een tekst die hij eerder schreef:
Om wat er niet is.
Met mijn hoofd
mijn hart bedwongen,
om wat er mist.
Meestal regeert
mijn hoofd.
Soms mijn hart.
Of beiden zitten dicht.
Dan trekt mijn huid,
kriebelt en jeukt,
om wat er mist.
En ja, ik weet het.
Alle antwoorden,
als een meerkeuze
voorbijgekomen.
Allemaal fout
Toch weet en voel ik,
Drie woorden volstaan.
Om achter mijn
fantoompijn
aan te gaan.
Na een minuut, die een eeuw duurt, verschijnt: ‘Ik wil je’
Kom je hele serie morgen of overmorgen lezen Arjan.
@Arjan: mooi, man!