Onder de middag at ik dagelijks mijn boterhammetjes op. Ik zweeg als de dood. Op school mocht in de eetzaal niet gepraat worden. Toch niet ’s middags. Eten en zwijgen!
Ik bezette een vast plaatsje aan de hoek van een tafel, keek angstig rond, zweeg en zweeg nog eens!
Die school hanteerde een strikt beleid: hier spreekt men Nederlands!
Dus behalve ik babbelde omzeggens iedereen tijdens het eten en klikspanen vind je overal: “Juffrouw, Zeynep praat Turks!”
“Zeynep moet zwijgen! In het Turks én in het Nederlands!”, keef de juf.
Ik begreep er geen letter van, niet in het Turks en niet in het Nederlands.
Begint integratie met zwijgen of praten met elkaar? In het Turks of in het Nederlands?
Beste lzzbzzbzzie, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie