Dunne kleren fladderden om haar magere lijf. Haar botten waren zichtbaar onder een bijna doorzichtig laagje blauw-grauwe huid. De oude geesten was ze vergeten en de nieuwe zag ze niet. Ze stapte zonder ophouden en ze zag alleen maar zijn gezicht. De Dood had haar geluk vermoord. Sindsdien was ze op de dool. Als ze had gekund, had ze zichzelf van kant gemaakt. Zelfs dat was haar niet gegund. Verdoemd tot de straf van haar onsterfelijkheid stapte ze de wereld rond.
Op zondag twintig juli tweeduizendvijftien, maakte Llewellyn-Herman-William-Llillyputter-Cauliflower, de very-very-look-a-liker-of-her-fatty-goozy-biker, een wandelingetje door de knuffelbergen van Polopomponpnerchwtsjt. Om precies vijf voor twaalf bracht een mild onuitspreekbaar lot hen samen. Die avond aten ze gestoofde paarse heide en een opgevulde schapenmaag.
Wat een mooie uitdrukking: ‘aan de dool’. Uit je stukje blijkt maar weer dat we altijd op Hoop kunnen rekenen.
(wel op voorhand al medelijden met degene die deze 120w bij een voorleeswedstrijd in de handen gedrukt krijgt, haha!)
Zuster Neldedeyne,
Fantastisch verhaal!
@Alice, @Vorkbroeder: jullie enthousiasme is motiverend.
Een verhaaltje om van te gaan tjolen. Wie weet kom ik dan ook mijn goozy biker tegen. je weet maar nooit. Niet gedoold, dan ook niet getjoold! Toch?
Wat een leuk stukje, Nele. Alleen de titel al. De slotzin is mijn favoriet, een heerlijk maal.
Klein puntje: 2 keer dunne vind ik niet zo mooi in zin 1. Je zou bijvoorbeeld het tweede kunnen vervangen door frêle.
@Levja, @Nel: dank jullie.
@Nel: je haalt iets aan waar ikzelf ook aan twijfelde. Fragiel wilde ik niet gebruiken omdat het niet paste bij de stem van de verteller in mijn hoofd. Ik had vijf alternatieven waar ik niet uit kon kiezen: ontvleesde lijf, brosse lijf, schriele lijf, magere lijf of schrale lijf… Ik ben er nog niet uit, vrees ik. Misschien dat mager wel de betere optie is?
@Nele, schriele, magere of frêle. Bij ‘ontvleesd’ moet ik aan een geraamte denken.
Inderdaad een leuke slotzin.