Vliegje staat voor een dilemma. Haar muze vertrekt naar de andere kant van de wereld.
Met het vliegtuig. Haar vleugeltjes gaan spontaan trillen. Als de grote schepper had gewild dat elk creatuur zou kunnen vliegen, dan was elk schepsel voorzien van vleugels.
De mens is gaan knutselen en vliegje vertrouwt weinig mensen. Zij kent de klappen van de zweep. Eerder van de vliegenmepper.
Niet haar muze, die streelt haar met zijn klanken. Daarom is ze altijd in zijn buurt. Soms stil, soms uitbundig. Hij geeft haar die ruimte. Hij gedijt in haar vluchtige aanwezigheid.
Durft zij deze barrière te nemen als deze aluminium vogel een luide knal geeft bij het passeren van het kegelvormig golffront? Geeft haar muze haar beschutting?
@Levja. Hoe kom je erop? Kegelvormig golffront… Nooit van gehoord. Leuk.
@Han: hartelijk dank. Ja, een vliegje weet van vliegen, hè!
En ik weet dat muzen dochters, dus vrouwen zijn. Bij een vliegje ligt dat anders. Dan mag het ook een bromvlieg zijn.
En natuurlijk een muzikale vlucht erbij …. https://www.youtube.com/watch?v=tR-0cSFs1C8
Prachtig dit vliegjes verhaal. Ik ga ze niet meer meppen hoor!
Genoten en mee eens met Han kegelvormig golffront!
Blij met je mooie reactie Marie.
Mooi stukje, Levja.
Fijnzinnig taalspel ook.
Dank je @Nel. Momenteel probeer ik veel uit in personificatie. Ik vind daar veel plezier in. In dit stukje heb ik veel verwerkt. Dus ja, dit stukje betekent veel voor mij.
ja, soms droom ik ook wel eens dat ik kan vliegen, gewoon je vleugels uitslaan.
@José: altijd boeiend wat anderen lezen.