Voor ons moeten ze een totem maken, snijden uit het mooiste hout en plaatsen op de duintop waar je vaak vertoeft. Met die helblauwe priemogen turend over de zee, het leven overpeinzend en handen zachtjes woelend door het zand waar je ooit de as uitstrooide van jouw geliefde.
Een totem voor je rol in de oorlog toen je als jonge knul met die fijngevoelige handen voedselbonnen vervalste en daarna met verkleumde vingers in de winter van ‘44 deze ronddeelde op geheime adressen.
Die totem omdat je ons, je kinderen, dagelijks lachend hoog in de lucht tilde en met een ferm handgebaar de richting wees om ons leven zin te geven.
Voor ons een hoge robuuste totem van jouw betekenisvolle handen.
Beste Hanna, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie