Een beetje zenuwachtig stap ik met mijn vrienden in de trein richting Maastricht. De verste bestemming op onze tienertoer. Groningen hebben we afgelopen week al aangedaan.
Aangekomen op het Vrijthof breekt de honger los. Gelukkig staat er een friteskraam. Zowel de frites als de frikadel zijn betaalbaar. Maar, waar kan ik nu ongezien spuiten? Sinds kort is bij mij suikerziekte ontdekt, diabetes categorie 1.
Ik trek me even terug achter een vuilniscontainer en haal mijn suikerspullen tevoorschijn, ga op mijn hurken zitten en stroop mijn mouw omhoog. In de bovenarm zet ik snel een spuit. Angstvallig kijk ik om me heen of niemand mij ziet.
Te laat. Een jongetje staart me verbaast aan en roept keihard:
‘Kijk mam, een junk!’
Realistisch en geloofwaardig stukje. Alleen verbaast moet verbaasd zijn.
Je hebt gelijk Ewald. De t moet in deze verhuisd worden. Ik trap er telkens weer in. Dank voor de verbetering. Realistisch en geloofwaardig kan in deze ook niet anders. Uitgezonderd de tijdspanne.
Mooi beschreven!
Dankjewel Marlies
Ai, je zal het maar hebben, origineel gevonden Mien!
Al 28 jaar. Niet altijd even makkelijk, maar er valt goed mee te leven.
goed stukje Mien!