Mama slaapt en papa slaapt. Zachtjes sluip ik naar beneden. Morgen ben ik jarig. Ze hebben zich aan de afspraak gehouden.
Papa heeft veel bier gedronken. Hij snurkt. Mama ligt op haar rug. Naast hem. Ze hebben hun eigen dekbed.
‘Het is beter zo,’ had mama gezegd.
‘Het is ook voor jouw bestwil,’ had papa gezegd.
Ik weet niet wat bestwil is.
Morgen krijg ik een Barbiepop en een Ken. Bij hun in bed. Barbie en Ken, in trouwkleding. Net als op de foto’s van papa en mama. Papa had een snor en mama lachte. Papa heeft geen snor meer.
Voorzichtig leg ik mama’s hand in papa’s hand. Een druppeltje secondelijm ertussen.
Morgen ben ik jarig. Mijn kado ligt klaar.
Ja, ik wil een hartje geven! Waarom mag ik dat dan niet?
Mooi stukje!
Mooi, Hadeke, en ook triest.
Mooi Hadeke. Knap vanuit het perspectief van het kind.
Eigenlijk vind ik de laatste zin overbodig, legt iets uit wat al duidelijk is.
AH, wat mooi en treurig
Weer een mooie, Hadeke!
Hmm, ik reageerde als anoniem. Toen dacht ik: Dan verwijder ik het bericht wel. Nu ja, dat lukte dus niet.
Dank jullie wel! @inge Ik dacht eerst hetzelfde, maar toch houd ik het gevoel dat het én bij de hoofdpersoon past én het zetje de goede kant op geeft voor de eventueel twijfelende lezer. Ik ga er nog eens over denken.
Mooi in beeld gebracht dat we bij lijmen toch vaak aan relaties denken.
Hadeke, heel mooi weergegeven hoe een kind dingen voelt en beleeft.
De laatste zin legt iets uit, maar dat begreep ik al uit de context.
Ben het met Inge eens.
Past dit eind beter?
Wat een vondst! Dit is een mooie en subtiele slotzin, die het stukje helemaal áf maakt.
Wat vertederend Hanneke. Als dat toch zou kunnen …
@Alice Toch mooi om te ervaren hoe hardnekkig ik als een vrouw blijf overkomen.
Dank voor jullie reacties.
Oeps, sorry Hadeke! Ik kan het schuiven op de automatische spelling van m’n telefoon, maar waarschijnlijk niet goed opgelet door mezelf ?
mooi, passend in leefwereld kind.