Sharon stond gebogen over het lichaam van haar vader. De straat was leeg en een beetje bloed sijpelde uit het gat in zijn borstkas. Vanmorgen was hij negentachtig jaar oud. Nu niet meer. Nu was hij zeven minuten dood.
Ze wist niet wat ze met zijn lijk moest doen. Het feit dat hij geen natuurlijke dood gestorven was, maakte dat ze hem geen normale begrafenis kon geven.
Toegegeven, hij was een verschrikkelijke sadist geweest, maar ze kon hem ook niet gewoon hier laten liggen. Hij was tenslotte toch haar vader.
Ze graaide in haar broekzak en vond een euro. Als met een duister monocle dekte ze zijn linkeroog af met het muntje, zo kon hij hopelijk de Styx nog over.
Zal misschien aan mij liggen, maar in dit geval vind ik dus 120 woorden te weinig. Zeker gezien de slotzin.
Helemaal met Levja eens
@Levja, ligt niet aan jou, hoor. Ik twijfelde zelf ook al flink. Maar ik dacht: ’there is only one way to find out’
Ik vind Monocle echt een moeilijke..
het idee in mijn hoofd is er wel, dus maak er binnenkort maar een (langer) kort verhaal van
@FrankL: hieraan sta je beslist niet alleen. Ook ik wilde meer zeggen dan ik kwijt kon in 120 woorden. Soms kan ik de uitdaging niet naast me neerleggen en blijf ik worstelen. Nu ben ik kortzichtig gebleven. Ook ik probeer een langer verhaal.
Beste FrankL,
‘Zojuist’ suggereert dat de man middag op de dag ineens jarig is geworden. ‘Vandaag’ lijkt me daarom realistischer.
Lekker stukje verder.
Gr. +_<3,
Chris
Dank je Chris, ik heb een aanpassing gedaan naar aanleiding van jouw tip.
Ik heb zo het vermoeden dat de vader niet de enige sadist is. Je kunt hier een langer verhaal van maken, maar ik vind het zo in 120 woorden wel lekker mysterieus, als lezer gebruik ik graag mijn fantasie om zelf het plaatje in te kleuren, en dat kan zeker met dit stukje.
Fascinerend verhaal, @FrankL
met veel tussen de regels verborgen.