Als de nacht komt om te blijven, zal je dan gaan?
Zal je haar verdrijven?
Of wordt het jouw bestaan?
Tikkende tijdbommetjes hameren door hoofden als kwellingen.
Waardat de aarde barsten gaat, vertoont zij al enige zwellingen.
Dageraadsels en Onverlaatsels worden onwillig van elkaar gescheiden.
Leed door een scheur in de tijd, veroorzaakt door een betweterige Splijt.
Veronica en Pjotr willen niet kiezen,
laten zich liever in elkaar verliezen.
Tijdens de schemering nemen ze per vergissing een beslissing:
ze tuimelen abusievelijk een tussenwereld in,
zetten tering naar nering,
leven hun geschiedenis,
niet aangestuurd door licht of duisternis.
Dat goed-en-kwaad samen kunnen gaan,
kan de meester nooit verstaan.
Toch ervaart hij diepe spijt, zijn kinderen is hij nu voor altijd kwijt.
Raadselachtig en mooi geschreven. Waar dat moet aan elkaar geschreven.
@Mien: aangepast. Merci.
Prachtige betoverende tekst. Je nam me echt mee in de tussenwereld en de ouder!
Het mysterieuze betovert.
Sprookjesachtig. Mooi!
@Marie, @Levja, @Marlies: merci.
mooi spel met woorden Nele!