Gisteren zei ik het ineens. Tijdens een familiedag. Vervolgens zweeg ik in alle talen. De stilte was voelbaar. Ik zag alle ogen op mij gericht. Die ogen zeiden, zou ze het nu onthullen? Zich niet langer in stilzwijgen hullen?
In eerste instantie schrok ik ook van mijn uitspraak. Een blootlegging, zelfs voor mij.
Natuurlijk had ik alle eerdere hints begrepen. Had ik weer iemand in mijn leven? Was ik daarom zo stralend? Alle vragen had ik steeds weerlegd met geduld is een schone zaak. Mijn tijd, mijn ontsluiering volgt. Later.
Mijn omslag had wel met tijd te maken, maar dan anders. Gisteren zei ik het voor het eerst. Twintig zestien. Tot nu toe altijd voluit tweeduizend en dan het jaartal.
« Een onverwacht einde
Foutje »
« Een onverwacht einde Foutje »
Communicatie, Familie, Liefde, Mensen
Ommekeer
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Levja of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
10 reacties
Reageren
« Een onverwacht einde Foutje »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fris)
Reacties
- Han Maas: @José. Raak stuk hoor!
- José van Rosmalen: dank voor de reacties, @Han, heb het stukje aangepast, was een beetje in haast geschreven.
- Nel Goudriaan: Geweldig!
- Lisette: @Odilia: leuk, helemaal voor te stellen. Juist niet doen wat er gevraagd wordt, omdat het voor je...
- Han Maas: @Mechtilde. Heerlijk nostalgisch! Elk van ons kinderen – Ieder/elk van ons of ieder/elk kind
- Han Maas: @Cora. Raak stukje. Ik vind het eind minder. Hoe lang – Hoelang
- Cora Leek: @Odilia, leuke wending!
- Han Maas: @José. Arme Rutte… er in lezen – erin lezen Dat kreeg ik met de paplepel mee is een...
- Han Maas: @José. Leuk stukje!
- Cora Leek: @Mechtilde, heerlijk, die zorgzaamheid. In die vorm komt die nooit meer terug.
- Cora Leek: @Jose: hulde voor je stukje. Hartje verdiend.
- Lisette: @Jose: mooi, zoet sfeerplaatje van jou en je moeder!
- Han Maas: @Lisette. Leuk dat het je opvalt. Dank je.
- Lisette: @Han: wat een gouden zin: “Niet alle ellende levert een traan op”!
- Lisette: @Joop: ja, dat vond en vind ik altijd lekker!
Recent
- Bumperklevertraan
- De poppenkast van Rutte en Willy de Walvis
- Capsules met liefde
- Vraaggesprek
- Nostalgie
- Het levertraandebat
- De glimlach van Rutte
- Een hapje maar
- slikken of stikken
- Hitler met een emmer op zijn hoofd
Wat een leuk stukje. Was erg benieuwd waar dit naar toe moest. Haha, helemaal goed!
Haha, die is leuk en onverwacht, Levja!
Dank je Nel. En nog waar ook. Ik heb tot zondag altijd tweeduizend gezegd en ineens zei ik twintig.
Dank je Irma. Ik dacht je al een antwoord te hebben gegeven, maar niet zichtbaar dus. Overigens heb ik vaak moeite om mijn reactie te plaatsen. Of dan is het ineens dubbel, wordt er aangegeven. Voor mij een raadsel….
Héél verrassend. En eerlijk: nog nooit bij stilgestaan! Dus doel bereikt, niet?
Dank je buitenboek. Nou, het verbaasde mij dus zelf ook. Vandaar.
Ik verwachtte een sappiger onthulling, maar zo’n kleine omslag kan ook betekenisvol zijn natuurlijk. Ik zeg ook altijd tweeduizend, nooit over nagedacht (tot nu dus).
Het kan iets regionaal zijn, maar “voluit tweeduizend” vind ik raar klinken, moet het niet “tweeduizend voluit” zijn?
Dat hoopte mijn gehoor in eerste instantie ook Hekate. Dat maakte het voor mij dubbel grappig. Ik had het stukje al hardop gelezen en nu net weer. Juist eerst voluit geeft mijns inziens de verbazing beter weer.
Zuster Levja,
Leuke opbouw naar een koude douche. Als kameleon pas ik tweeduizend zestien en 20 16 altijd aan. Dit ligt aan de situatie, persoon en de stemming.
Hartelijk dank VmetdeVork. Ik had nog niet eerder 20 16 gezegd …