Familie, Fictie, Liefde, Maatschappij

Moederdag

26 maart 2016 | 120w | Matthijs Zantinga

5 |

‘Leandro, Armando, Navaro, Chevano, Eduardo, Thiago binnenkomen, eten!’ Ploegendiensten of niet, ze zorgde dagelijks voor een warme maaltijd. Met haar verpleegstersuniform nog aan roerde ze in de grote pan met bonen en gehakt. ‘Lekker mam, taco’s,’ zei Armando, terwijl hij aan tafel ging zitten. ‘Eerst jullie handen wassen, smeerkezen!’ Ze hield de pollepel dreigend omhoog. De broers haastten zich naar de kraan en boenden hun handen. Zie ze toch staan, dacht Elvira. Sprekend hun vader, maar dan wel met gevoelens. Lancetino, Lancet voor vrienden, was een zuipende vreemdganger geweest en zijn riem gebruikte hij voor de opvoeding van het hele gezin. Tot de dag dat de jongens voor hun moeder opkwamen en vaders kruk in de kroeg voortaan leeg bleef.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Matthijs Zantinga of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

5 De moeite waard?
Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!

soortgelijke stukjes

6 reacties

Op 26 mrt 2016 om 20:54 schreef Marlies Vaz Nunes het volgende (10w):
Mooi! Ik zie het tafereel als een film voor me.
Op 26 mrt 2016 om 21:00 schreef Ewald Hagedorn het volgende (9w):
In goed Nederlands: Esos tipos aman a su madre!
Op 27 mrt 2016 om 14:50 schreef Matthijs Zantinga het volgende (15w):
Dank je, Marlies! En inderdaad, Ewald. Al moest ik even googlen voor de precieze vertaling
Op 27 mrt 2016 om 14:55 schreef Levja het volgende (15w):
Een heel goed stukje @Matthijs. Ook ik zie het zo voor me. Heel beeldend geschreven.
Op 27 mrt 2016 om 16:57 schreef Matthijs Zantinga het volgende (3w):
Dank je Levja
Op 27 mrt 2016 om 23:10 schreef VmetdeVork het volgende (6w):
Broeder Zantiga,

Bam! Dit verhaaltje staat!