Schrijf mee!
« »

Cultuur, Familie, Liefde

Loslaten

20 oktober 2016 | 120w | Hadeke | 10

Het is donker. De televisie strooit zijn onregelmatige flikkering door de nacht en creëert duister dansende schaduwen in de kamer. Het geluid staat uit. De vlagen wind laten het gordijn bewegen en strijken over mijn gezicht.
Naast ons, in zijn eigen kamer, slaapt ons middelste kind. Op zolder ons andere kind. Amper drie kilometer verderop maakt onze oudste zoon plezier met zijn vrienden.

‘Twee uur thuis.’
‘Oké.’
‘Ik blijf niet op voor je hoor.’
‘Vertrouw je me niet ofzo?’

01:59
Ik staar. Nog steeds 01:59.
De cijfers verspringen.
02:00
De schuurdeur, de achterdeur, voetstappen, sleutels en sloten. De trap.
‘Slaap je al?’
Ik zeg niets.
‘Welterusten,’ fluistert hij en sluipt weg.
Naast me hoor ik gesnurk. Zij slaapt al uren.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

10 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »