Zonder het te merken ben ik je vast ergens op het schoolplein tegen het lijf gelopen.
Onaangekondigd sta je hier nu op de stoep. Je dringt stiekem ons huis binnen.
Eerst stort jij je op mijn zoon. Nu ben ik aan de beurt.
Telkens als ik denk dat je weggaat, blijk je er toch nog te zijn.
Maar manlief bereik je niet. Hij heeft weerstand voor tien.
Je zit me nu een week te vervelen. Ik lig wakker door jou.
Hoest heel wat af overdag en in de nacht. Soms breng je me in ademnood.
Ik troost me met de gedachte dat ik niet de enige ben die het met jou moet verduren.
Maar griep, ik ben jou helemaal zat!
Beterschap @Ingrid. Goed stukje. Leuke invulling.
Dank je wel!
@Ingrid: die komt binnen, zoals het meestal gaat. Een echte inval. Het einde, waar je de vijand benoemt, zag ik niet aankomen.
Hihi Nele, ik zag het zelf eerst niet
Leuk opgebouwd, Ingrid.
Leuk en verrassend, perspectief, Ingrid.
Goed geschreven.
(Alleen wat mij betreft minder harde returns. Dat maakt het vloeiender)
De thermometer sloeg even door bij mij. Kreeg het steeds warmer tijdens het lezen. Dat is altijd een goed teken. Leuke column. Inlevend griepje.
Velen in mijn omgeving zijn ook geveld, beterschap en mooi beschreven!
@Nel, okee, weet ik dat voor een volgende keer Thanks.
@Mien: hahaha leuk! Bedankt!
@Marie: Bedankt!
Och arme sukkeltje. ;-). Hartje voor beterschap!
Origineel geschreven, Ingrid.
De griep als personage, goed gedaan zo.