Ik zit hier in een luie zetel heerlijk te luisteren naar Johnnie Contant. Heerlijk. Ik waan me op de prairie en in de moerassen van Louisiana. Of dat technisch en geografisch überhaupt kan weet ik niet. Maar het is verrekte mooi. Zijn warme stem komt binnen en ik zie duizend boeven door de prairie en het moeras trekken. Ze slepen de ijzeren bal aan een ketting aan hun voet mee. Sommigen redden het en anderen net niet. Zeker die in het moeras hebben moeite het hoofd boven te houden. De zuigkracht hè. Fnuikend en moordend. Net als de hete zon die op de kale hoofden van de boeven brandt. Ook moordend. Een schietschijf voor de gevangenbewakers en de politie. Uch!
Ohh, ‘k zou hier zo graag op willen inschieten. Maar het schiet er vanwege tijdgebrek op in.
Leuk! (Verander in de tweede regel moetassen even in moeRassen )
Ik ben zo vrij geweest moetassen en hinnen te veranderen in respectievelijk moerassen en binnen.
weinig romantisch hoor, die kettingslaven
Dank Frank. José, in de woestijn en op het moeras wordt doorgaans niet geroeid? Aldus sprach Asterix.
RIP Black man. Alweer dertien jaar geleden. Wat vliedt de tijd.