Ik stond weer eens op het punt om jarig te worden, en geliefden, vrienden, kinderen en vage kennissen vroegen wat ik wilde hebben.
“Geld,” zei ik, “daar heb ik nooit genoeg van.”
En ze gaven geld. Blij ging ik naar de boekwinkel en kocht een boek. Het was een biografie en toevallig ging het over mij. Vol interesse begon ik te lezen, hoewel ik alles wel wist. Tot hoofdstuk veertien dan; daarna speelde het in de toekomst.
“Opvallend,” dacht ik. “Tot hoofdstuk veertien gaat dit boek over een uiterst onzeker persoon die wikt en weegt en nooit weet wat hij moet doen. Daarna is hij één al zelfverzekerdheid. Alsof hij een boek heeft waarin staat wat hij allemaal gaat doen.”
@Gijs: opvallend. Als ik je een tip mocht geven, dan zou dat deze zijn: gedachten worden zonder aanhalingstekens weergegeven, en na de dubbele punt volgt een kleine letter.
Geweldig!
Leuk Ik zou deze hoofdpersoon toch even naar de laatste bladzij van het boek laten bladeren …
@Levja, @Marlies, @Ostinato: dank voor jullie reacties.
@Levja: ik weet dat als regel gehanteerd wordt dat gedachten niet tussen aanhalingstekens staan. Maar bij gedachten die uit meerdere zinnen bestaan, neig ik van die regel af te wijken. Hoe weet de lezer anders waar het gedachten-citaat ophoudt?
@Ostinato: … en hem er zeker achter laten komen dat hij onsterfelijk is? Nee, toch maar niet.
@Gijs: Jouw verjaardag = jouw dag.
En denk maar aan Queen: Who Wants to Live Forever