“Wie weet waar die domme doos zich verschuilt?
Zit ze soms stiekem verstopt in een hoekje?
Wat als ze tientallen tuitende tranen huilt
die druppelen door, tot ver in haar broekje?
Horen we haar met een truc hier heen te halen?
is dat wellicht waar ze wanhopig op wacht?”
“Gewoontegetrouw grinnikt en ginnegapt ze
in spottende humor, ligt haar kunnen en kracht
geloof me, die heeft ons allen niet nodig
het lanceren van lokkertjes zoals lancetten
daar heeft onze Daan geen boodschap aan
moeten jullie allemaal eens opletten.”
Maar lieve lezers en bovenal schrikkende schrijvers
het is zoals het is, wat niemand kan bevroeden
dat verstoppen, schuilen, lachen en huilen,
is slechts een façade om mijzelf tegen mijzelf te behoeden.
@Dana: Belangrijk. Altijd goed op jezelf passen.
Welkom terug, Dana! En meteen met een mooi gedicht.
Dana, mooi gedicht!
Leuk dat je er weer bent, Dana! Mooi gedicht.
Doe ik zeker, Levja, bedankt voor het advies
@Ewald, @Han en @Malies, bedankt, ik heb het even af laten weten en lees lang niet alle stukjes nog, maar weldra ben ik weer volop aanwezig