In 1974 overdonderde Yvan Heylen Nederland met zijn “Wilde Boerndochtere”.
In Oost-Vlaams oerdialect bezong hij de onbeantwoorde liefde van een boerenzoon voor zijn buurmeid. Het liedje gaat over een liedje. De gepijnigde ziel componeerde een deuntje veur eur. Veur eur! In het refrein smeekt hij om haar kussen: “En tote mij, tote mij, tote mij, tote mij mej al a kracht!”
Heylen beschrijft de man zoals hij is: stoer maar onzeker, bronstig maar terughoudend, geurend naar mest, de handen diep in zijn zakken, onbehouwen.
Soms stel ik tot mijn ontsteltenis vast: da’s de man die vrouwen wensen.
Of toch niet? De Wilde Boerndochtere werd toentertijd op nummer 1 afgelost door “Sugar Baby Love” van The Rubettes…
Zij droegen ook petten!
Van voor mijn tijd, maar dat maakt dit stukje niet minder leuk.
https://www.youtube.com/watch?v=BJlcDps3ROc&gl=BE
o_verschreef, ik was 14 en herinner het me als de dag van gisteren!
ik herinner me het nummer nog goed!
Ik herinner het me ook nog goed!