Mijn chef wilde rond Kerst opeens aan liefdadigheid gaan doen. ‘Laten we een filiaal in een Afrikaans dorp openen,’ stelde hij aan mij voor. ‘Dan hebben die mensen ook iets te eten.’
Ik vond het een sympathiek plan, maar ik zag wel enkele beren op de weg. Mijn chef reed die beren dood door weg te lopen.
Drie weken later stond er een Burger King in een armoedig dorp in Sudan. Er kwamen een paar mannen kijken op de eerste dag. Ze vroegen hoeveel een hamburger kostte en bij mijn antwoord keken ze alsof dat een jaarsalaris was in dit land. Dat zou zomaar kunnen.
Na een maand zat ik in een vliegtuig naar huis. Mijn chef had mij ontslagen.
Tja zint, eer ge begint!
@Joel: een heel origineel uitgangspunt.
Ik aarzel wel een beetje over de laatste zin.
Mja, die laatste zin suggereert dat een filiaal in Sudan ‘jouw’ idee was, maar het was de chefs eigen idee. En een maand is nog lang volgehouden, als er niks verkocht werd
Origineel idee in elk geval!
Bedankt voor de complimenten! Met die laatste zin bedoelde ik dat die chef zelf met een dom idee kwam, maar een ander daar de verantwoordelijkheid voor gaf en hem ontsloeg. Dat zie je vaker, binnen bedrijven maar ook in het dagelijkse leven. Was dat iets te onduidelijk?
Voor mij was met wat je met de laatste zin bedoelt heel duidelijk, Joel. Leuk stukje!
@Joel: de bedoeling van je laatste zin was duidelijk.
Maar zelf had ik misschien voor een iets minder uitgesproken slotzin gekozen. Zoiets als “Ik had nog niets verkocht.”