Stelling: van je fouten leer je.
De laatste drie maanden van 1985 was ik als onderzoeker aangesteld bij een insectenlab in Engeland. Mijn Engels was redelijk, maar toch gebeurde het regelmatig dat ik halverwege een zin stokte omdat ik naar een woord zocht. Later ging het beter, in die zin dat ik dan maar iets zei in de hoop dat mijn gesprekspartners mij zouden begrijpen.
Zo ook op een dag in december. Ik liep met een collega over een modderig pad en wilde zeggen dat het glibberig was. ‘Glibbery’ floepte uit mijn mond. Mijn collega lachte. ‘We say slippery.’ Hij had me begrepen.
Ik ben dit woord na die 30 jaar nog niet vergeten. Dus zeg ik: quod erat demonstrandum.
@Marlies. Mij schiet gelijk Slippery people van Talking Heads te binnen.
https://www.youtube.com/watch?v=Gx2-kJwttks
Grappig, @Levja. Goed nummer!
Marlies, zoiets vergeet je nooit meer natuurlijk. Wij Nederlanders staan trouwens bekend om onze talenkennis. Voetbaltrainers en politici kunnen daarover meepraten
Ha ha, Ewald! Ja, die talenknobbel van voetbaltrainers en politici is enorm!:-)
@Marlies: Leuk!
Klein detail: ‘We say slippery,’ zei hij… ‘zei hij’ kun je beter weghalen, dat blijkt al uit de tekst. Ik vind dat mooier als je geen ‘labels’ gebruikt.
Desalniettemin, een hartje!
Dank je, Han. Als ik de label weglaat moet ik wel twee nieuwe woorden erbij verzinnen. Maar eens zien hoe. Even puzzelen. Je hebt wel gelijk, trouwens.
Marlies, graag gedaan. Als je de woorden niet kunt vinden dan laat je ze het toch zo staan! Ik zal geen aangifte doen bij de taalpolitie!
@Han, het is me gelukt!
Marlies, goed hoor!