Ik ben er buiten
ik sta er buiten
Ik zal nooit binnen zijn
ik zal altijd toe moeten kijken.
Alles zal buiten bereik blijven
en ik blijf in mijn wereldje vol pijn.
Ik ben er buiten
ik sta er buiten
Nooit zal ik erbij horen
ik zal er altijd langslopen.
Maar toch blijf ik hopen
dat ik niet ben verloren.
Ik ben er buiten
ik sta er buiten
Ik leef langs mensen heen,
besta in de schaduw des levens.
Mijn gevoel behoudt dat tevens.
Ik ben immers ook alleen.
Ik ben er buiten
ik sta er buiten
Niemand zal mij ooit kennen,
niemand zal me ooit zien.
Aan dit verhaal zit geen misschien.
Aan mijn leven zal ik moeten wennen.
Melancholische poëzie. Ik hoop van ganser harte dat het niet autobiografisch is.
Daarom valt het me zwaar om wat puntjes te (be) noemen. Volgens mij is hier erbuiten aan elkaar. Zou je graag 120 hartjes geven ter aanmoediging.
Ik hoop ook dat dit niet autobiografisch is. Mooi geschreven, Diede.
misschien hebben we het allemaal wel eens, het gevoel er niet bij te horen. Goed geschreven Diede.
Mooi en triest, Diede.
Bedankt allemaal, voor de mooie reacties! â¤
Of het autobiografisch is of niet doe ik er denk ik verstandig aan om dat niet te vertellen.