Ik dwaal een beetje woordeloos
rond in mijn blikken brein
Niet sprakeloos
want spreken kan ik
maar ik zeg niets
want mijn denken
mist de woorden voor het gesprek
Ik kijk je aan
terwijl mijn tong en lippen
zinnen lispelen
en mijn handen
stormen maken
in een glas thee
Hopeloos en onbeholpen
als een kalf net in de wei
Wild vol blijdschap
maar totaal verloren
Ik wil je zoveel zeggen
nu ik de kans heb
maar er blijven slechts letters dralen
punten zetten zich
met hakken in het zand
Onbewogen hersencellen
blokkeren het zicht op beterschap
Ik vraag me af
of jij het ziet
Ik hoop het wel
ik denk het niet
Niet meer woorden dan
ik vind je lief
Mooi Janneke. Heel gevoelig. Hartje!
Groet,
Han
Meer dan dubbel
Lief en verdrietig
Beterschap
Marc.
Janneke,
en Onmacht. Mooi!
hartje Rob.