Blij en enthousiast zweefde ik mee met de wind,
met liefdevolle warmte en vochtige kussen werd ik bemind.
Maar daarna kwam de koude mij hard en nijdig tegemoet,
sneeuw, ijs en een hoge, onverzettelijke berg beroerden mijn gemoed.
De tranen liepen langs mijn wangen en plensden op de struikelsteen neer,
ze vloeiden naar elkaar en kwamen samen,
stortten als een waterval in een meer.
Een snelle stroom nam mij kilometers met zich mee
en uiteindelijk kwam ik terecht in een onmetelijke zee.
De zon stond hoog, ik werd bemind,
steeg warm geworden weer omhoog.
En zo ging mijn kringloop door
met steeds dezelfde spanningsboog.
Mijn moeder is de aarde, mijn vader is de lucht.
Ik draai aanhoudend rond in cirkelvlucht.
Mooi geschreven!
Dank je Els, jij hebt ook een mooi 120 woorden verhaal. Hartje van mij.
Bedankt!
mooi speels gedicht Marjo
Dank je, José