U moet weten dat ik weinig genoegen beleef aan de schijf van vijf. Ik stort mij met liefde op gehaktballen, biefstukken, kipfilets en wat dies meer zij. Zolang het maar vlees is.
Groenten laat ik graag links liggen.
Brood voor het ontbijt, vind ik te droog. Ik prefereer een worstenbroodje. Spek met ei, veel spek, zie ik als een acceptabel alternatief.
Tussen de middag steek ik de straat over voor een broodje Limburger speciaal.
Ik beschouw mijzelf graag als carnivoor pur sang; als een stoere oud-Germaanse jager.
Maar in wezen ben ik een aaseter.
Ik jaag niet, heb nooit gejaagd, behalve op kiloknallers.
Iemand doodt een levend wezen en in de supermarktwoestijn trek ik in onschuldige onwetendheid mijn dagelijkse cirkels.
Het is natuurlijk weer de klunzigheid ten top, van mij. Een tijdje de site niet bezocht, zie ik het thema aaseter.
Vond ik leuk. Begin wat te typen, plaats het, vergeet helemaal het woord aaseter te gebruiken en vind nu geen mogelijkheid om het aan te passen.
Waar u in de tekst Vultur leest, gelieve aaseter te lezen.
Excuses voor het gestuntel
@han je was ook vergeten in te loggen en hebt dit stukje ingestuurd als gast. Ik zet ‘m even op je account. Dan kun je ‘m aanpassen.
Dank je, Frank.
Nu kon ook deze prutser het aanpassen.
Mooi bedacht en geschreven, Han. Het einde vond ik niet echt spetterend, maar dat hoeft ook niet perse bij een beschouwend stukje als dit. Het is wel passend afgerond, dus toch een .
Mij beviel het einde net wel, met die supermarktwoestijn, vind dat een treffend beeld dat het verhaal, als je de titel eerst leest, mooi rond maakt.
Besta je nog? Wanneer lezen we weer van je? Groet,