Bij gebrek aan een rode roos had zij een rode anemoon uit een vaas getrokken. Met zo’n irritant ijzerdraadje om het ding omhoog te houden. Zij zou hem van het station halen. Hij wist dat zij blond was; zij zou een rode bloem tussen haar witte tanden klemmen.
Voor het station parkeerde zij de auto en liep heen en weer met haar rode bloem. Hij liet op zich wachten. De enige andere heen-en-weerlopende was een bruine man; hij kon zich niet vergissen.
Een auto parkeerde en een blonde vrouw stapte uit. Jonger dan zij was. Zij vroeg haar treiterig wanneer de intercity uit Almelo arriveerde. Haar spanning nam pas af toen zij de blonde in haar rode jas pootje lichtte.
Dat je van zo’n prachtig woord zo giftig als de boze heks kan worden. Het zal het kwikcomponent zijn. Mooier en jonger ligt nu als een kleine worm voor het station te spartelen. Een blond sneeuwitje in een modern vermiljoen jasje. Heel subtiel vermilied sprookje! (En ook een hartje voor het irritante ijzerdraadje.)
Mili vermiljoen!
De balans slaat gauw door en dat levert een lekker venijnig stukje op.
Met vriendelijke groet plus hartje,
Chris
@luus en @Chris, heerlijk van jullie een reactie + hartje te ontvangen op dit venijnige sprookje.
Goede (beschreven) actie, Mili
de wraak der vrouwen