Het was erg donker in de volksbuurt. De lichten waren nog niet aan, maar het zou niet lang meer duren. Een late haan kraaide ergens in de middle of nowhere. Duiven koerden in de achtertuintjes. Er heerste een vreemde sfeer. Een prima setting voor een horrorfilm.
Wie niet bekend was in de volksbuurt zou er op dat moment niets willen zoeken. Behalve de spanningzoeker. Voor hem was dit de perfecte setting. Een beetje langs de huizen lopen. Verdacht, half gebukt, en dan ineens opspringen, vlak voor een verlicht raam. De handen omhoog gestoken.
De mensen aan tafel onder de tafellamp, schrokken zich meestal een hoedje. De spanningzoeker wist dat. Hij rekende erop. Hij trok dan altijd zijn beste zondagse gezicht.
Zeer geestig stukje, Mien. Hardop gelachen. Een dik verdiend hartje!
@Mien, p.s. ik had alleen geschreven: ‘er hing een vreemde sfeer’.
Dat was dan wel een heel kort verhaaltje geweest, Ewald
Geweldig genoten, Mien
@Mien, je bent op dreef! Moest zelfs even nadenken voor ik je antwoord begreep. Je verblijf in Bari heeft je kennelijk goed gedaan.
#Mien, #Dana, rectificatie: Ik dacht dat ik op een reactie van Mien reageerde, maar het was Dana dus. Excuus aan beiden.
Originele invulling, Mien!
Mien is ( ook altijd) op dreef, Ewald
@Dana, dat zal ik zeker niet ontkennen, maar de opmerking over een ‘kort verhaaltje’ vond ik wel bijzonder ad rem.
Het is mij niet helemaal duidelijk wat met een vreemde sfeer bedoeld wordt, of waarom het een prima setting voor een horrorfilm is. Maar je voert zo wel de spanning op natuurlijk.
@Hekate: Spanning dus gevonden. Missie geslaagd. ?
Leuk verhaaltje. Wel gemeen van die man om iedereen zo te laten schrikken.
Ik moet denken aan die keer toen ik net op mijzelf woonde geconcentreerd met de afwas bezig was en mijn broer plotseling voor het raam stond. Ik liet bijna mijn bordje vallen van schrik. Echt zo’n oudere broer-jongere zus-actie.
leuk, een letterlijke spanningzoeker, spelen met woord