Het was de avond dat ze zowel haar hak als haar maagdelijkheid zou verliezen.
Maar dat wist ze niet, toen ze om half negen wegfietste en vergat te zwaaien naar het keukenraam.
Ze danste onder een wolkendek van zilveren ballonnen, rookte stiekem sigaretten en dronk Passoa-jus.
Ze viel. Haar hak brak zomaar onder haar nieuwe eerste pump vandaan. Om haar heen gelach, ze lachte met hen mee, maar toen ze overeind kwam stond de wereld schever dan voorheen.
‘Mademoiselle, vous avez perdu quelque chose?’
Michiel, haar leraar Frans, in haar hoofd heette hij Michel.
‘Wat?’ Ze hoopte dat haar blozen werd bedolven onder de lichtconfetti van de discobal.
Hij glimlachte haar blik omlaag.
Omlaag.
In zijn handpalm lag haar hak.
Beste Janine,
Perfect stukje! Mooie inleidende zinnen en een open einde, dat aan de eerste zin refereert.
Met vriendelijke groet + hartje,
Chris
Dank je, Chris!
Als het echt de leraar Frans was, had hij moeten zeggen ‘vous avez …’
Sneu dat je dan zo je maagdelijkheid verliest.
Ah… mijn Franse lessen zijn ook alweer van eh… 16 jaar geleden.
Wel altijd jammer dat ik niets verbeteren kan (mag) ;/…Of kan dat wel?
@Janine, een intrigerende beginzin zoals ik ook ‘hij glimlachte haar blik omlaag’ een aparte zin vind. Gevoelsmatig hoeft voor mij een tweede keer ‘omlaag’ niet omdat ik dan lager dan zijn hand kom. Nu je êtes in avez gaat veranderen (in het Kabinet als Frank je deze bevoegdheid al heeft gegeven) is je stukje hartwaardig.
Hélas, ik heb de bevoegdheid (nog?) niet…
Je stuk roept sfeer op, goed en bijzonder geschreven.
Dank je, Karin!
@Janine, een leuk verhaal.
Dat vergeten te zwaaien naar het keukenraam lijkt in het hele verhaal geen functie te hebben. En dan … zwaait men naar een raam of naar iemand achter dat raam?
Een nieuwe eerste pump. Dat is dubbelop, tenzij uit het verhaal zou blijken dat ze altijd tweedehands schoenen draagt.
– Michiel, haar leraar Frans, in haar hoofd heette hij Michel.
Hier lijkt de woordvolgorde niet goed te zijn. Beter Michiel, haar leraar Frans, heette in haar hoofd Michel.
Ik denk dat het stuk meer vaart krijgt wanneer het in de tegenwoordige tijd staat en liefst ook nog in de ik-vorm.
Al met al wel een goed verhaal, zeker ook binnen het thema.
Hi Ineke,
Dank voor feedback!
Over het keukenraam; daar staat haar moeder achter te zwaaien. Zoals altijd, als ze weg gaat, en zeker vandaag.
En de nieuwe eerste pump: ze heeft voor het eerst van haar leven pumps, en ze zijn nieuw.
Groet!
@Janine, de lezer kan niet weten wie er achter dat raam staat.
Dat is het risico van veel weglaten… Die grens onderzoek ik graag, en uiteraard werkt het de ene keer beter dan de andere keer
@Janine, er is veel te zeggen voor weglaten. En ook voor de lezers zelf in laten vullen. Maar het moet geen raads(p)el worden.
dat verliezen van de maagdelijkheid ( aan leraar Frans?) blijft toch onduidelijk, hij had haar hak te pakken, maar was dat de inleiding tot iets anders? Suggestie kan, maar het moet ook enigszins aannemelijk zijn
José, ik hoopte dat haar blozen en zijn glimlach, en uiteindelijk de hak (als een soort verloren glazen muiltje) – met de beginzin in het achterhoofd – wel iets in die richting zouden verraden….;)