Beide mannen communiceren via de spiegel vanuit hun kappersstoel:
“…jij kan makkelijk lullen, GoedMens! Ga er zelf naast wonen. De buurt is die Moslims beu. Laat ze optiefen naar Allah!…opzouten, zeg ik. Stop dat intellectuele gebazel maar in je reet…geen smurrie in m’n haar, Juffie!
GoedMens overwint zijn weerzin mee te gaan in deze woordstrijd:
“…Uw haren zijn geknipt Heer Nationaal Reactionair.”
“…jôh!”
“U bent veranderd. Alles verandert, snapt U. Uw haar, Uw haarwortels…hoofdhuidcellen. Klimaat, gedachten…het behang in de woonkamer, de prijs van een pint. Uw longen…demografische verhoudingen…wat verandert nooit? De wereld staat in brand. Mensen vluchten…verhuizen. U bent onderdeel van de werkelijkheid en op deze TV zit geen aan- en uitknop. De linker bakkebaard is langer dan de ander.”
Panta Rhei los van elkaar.
Voor de rest stroomt ’t stukje, kabeelt en babbelt, komt in een stroomversnelling. Eeen paar woorden en je had de twee figuren duidelijk ‘naast’hun woorden kunnen zetten.
In aanzet een goed stukje.
Chris
Chris,
Je bent jaloers Tis afgunst!
Dank voor het lezen, Dichtert.
Groet,
Rob.
Als ik afgunstig ben of zou zijn geweest, had ik simpelweg niet gereageerd. Had je alleen met je vlaggetje gestaan.
En ja, ik publiceer regelmatig gedichten. lekker toch?
Chris
Grappig stukje. Met wat meer kop en staart had ik het nog beter gevonden. Nu begint en eindigt het voor mij net wat te willekeurig. Toch een
Chris toch,
versta mijn scherts.
Groet,
Rob.
Dank voor het hartje, Hay.
En nu eentje voor Joost!
Rob.
Ik scherts op mijn manier, jij op de jouwe.