‘Toe nou, je kan onmogelijk boos blijven.’
‘Moet jij eens opletten.’
‘Ik let altijd op.’
‘Je let nooit op.’
‘Heus wel!’
‘Ja, op mijn gebreken.’
‘Die zijn niet te missen.’
‘Alsof jij nooit iets fout doet.’
‘Ik ben perfect.’
‘Ja, in mij kleineren, zeggen dat ik nergens iets van bak.’
‘Je kookkunst laat ook nogal wat te wensen over.’
‘Altijd maar dat geklaag over eten…’
‘Geeft dat je niet te denken? Volg een kookcursusje, of zo.’
‘Heb genoeg lessen gehad.’
‘Ik zou mijn geld terugvragen.’
‘Ik geef het toe, heb niet alle benodigdheden gebruikt.’
‘Wat ontbrak? Het tongstrelende?’
‘Nee. Het belangrijkste ingrediënt, dat is hier thuis nooit in beeld.’
‘Schaf het aan dan.’
‘Onbruikbaar! Gekochte liefde geeft een wrange bijsmaak.’
Heerlijk als iemand anders dan ikzelf ruzie maakt!
Een gouden bruiloft lijkt er hier niet in te zitten.
Leuk.
Odile, ik heb een hekel aan ruzie, ik ‘bereid’ dit dan ook liever niet
Vergis je niet, sommige huwelijken kunnen niet zonder bakkeleien, Hay, dank je voor je hartje
Zuster Dana,
Met een glimlach op het gezicht heb ik het zitten lezen. Ook ik kan niet zo goed koken, maar de vrouw is toch tevreden? Aandacht en tijd komen hier om de hoek kijken misschien.
Dank je wel, VmetdeVork. Aandacht en tijd zijn ook hele belangrijke ingrediënten voor de liefde, dat zeker. Ikzelf krijg altijd complimentjes te over van mijn man. Zelfs voor een maaltijd uit blik prijst hij me. Mijn blikopener is traag, dus doet er extra lang over, er gaat onwijs veel tijd inzitten.