Mijn vader was vroeger echt een bolleboos op school. Maar zijn ouders hadden het niet breed, en wel een groot gezin, dus moest hij na de lagere school door naar de ambachtsschool.
Hij kwam in de wereld terecht van de elektrotechniek. Hij klom op, en vertrok toen fusies hem dwongen te verhuizen.
Hij was bijna vijftig, toen hij chef werd van een sociale werkplaats. Hij vond het een openbaring dat het niet ging om staaltjes van hoogwaardige techniek, maar om mensen. Autisten, pyromanen, afgekeurde werklozen: hij ontmoette er een hele nieuwe wereld.
Het was wennen, maar het is hem gelukt.
Mijn vader kon deze spanning beter aan dan die van Volt, Ampère en Watt. Hij is altijd een knapperd gebleven.
mooi waarderend stukje voor je vader!