Hoe is hij hier terecht gekomen? Waar zal hij heengaan? Welke richting in? Op het grote plein staande draait hij langzaam om zijn as heen. Druk is het er, hoewel hij wel de ruimte heeft om vrij te bewegen. Vanuit waar hij staat ziet hij vertakkingen als van een boom in twaalf verschillende hoofdrichtingen gaan. Iedere richting begint met een zichtbare weg. O, wat zien die wegen er vanaf het plein gezien fascinerend uit. Sommige lonken verleidelijk. Echter, ziet hij het goed? Moet hij? Mag hij verderop bij sommige paden zelf zijn gekozen weg uitrollen? ‘Leven als bestemming’ flitst er door hem heen.
Dan trekt hij de stoute schoenen aan en stapt vastberaden zijn nog onbekende en onzekere toekomst tegemoet.
@Mathilde
Taalzeurtjes :
het was mij vanaf het begin dudielijk dat het verhaal metaforisch is voor de paden des levens. In die zin was de laatste zin voor de witregel een afknapper: het komt op me over alsof je de lezer niet vertrouwt de metafoor op te pikken.
– om je as draaien is m.i. correct. “Heen” erbij gebruik je voor een wikkelproces.
– “vastberaden” is overbodig; de stoute schoenen drukke dat al impliciet uit.
Je krijgt ook een hartje voor je kiezen; dat nou weer wel
@ Leonardo Pisano, dank voor je feedback. Ik ga ermee aan de slag:-).
Fijn, een hartje:-).
Ik denk dat als ik in mijn stukje geschrapt heb, het ga verplaatsen naar minder dan 120 woorden:-D# wie had dat ooit gedacht.
Gefeliciteerd Mathieu het is je gelukt. Ben het eens met vorige commentaar.
Hoe Mathieu hier terechtkomt??? Ik bedoel beslist jou, Mathilde!
@Odicht. Dank je.
Hoi Mathilde,
Terrechtgekomen?
9 x hij is wat veel.
Eens met Leonardo.
@Bloem, ik begrijp je niet. 9x wát is veel?
@Mathilde, ik vermoed dat Bloem het woord ‘hij’ bedoelt (dat je overigens niet negen, maar maar liefst tien keer in je stukje gebruikt hebt).
@Frank, owwww. Dat wordt nog drastischer herschrijven.
@mathilde dat hoeft natuurlijk niet per se hoor. Wat wel een aanrader is bij stukjes als deze, die veel aangepast en verbeterd worden, is het maken van een 120w-account. Dan kun je instellen dat alle versies van je stukje worden bewaard en kun je ze bovendien vergelijken. Geeft leerzaam en leuk inzicht in het schrijfproces
Ik vind niet dat het woordje ‘hij’ te vaak wordt gebruikt. Tenminste…ik zie het als bewuste keuze en vind het niet hinderlijk, maar juist passen bij de stijl van het verhaal.
Het was mij niet echt opgevallen. Voor hij heb je ook niet zo snel een alternatief. Zelf had ik in mijn themastukje te vaak ‘mij’ gebruikt. Dat heb ik aangepast door er hier en daar (het kan niet altijd) ‘me’ van te maken.
De metafoor in je stukje is leuk, maar had inderdaad wat strakker uitgewerkt kunnen worden. Commentaar had je verder al genoeg. Met het meeste was ik het eens, met name bij het zinnetje voor de witregel dat door Leonardo terecht aangehaald werd. Als je dat zinnetje weglaat en je beelden voor zich laat spreken, is het effect gelijk sterker.
@Frank @ Jessy @ Hay van den Munckhof, dank voor de feedback en Frank dank voor de tip om mij te registreren voor het schrijversforum.
Heb zitten nadenken over de feedback. Met name ook voor de vele keren dat ik het woordje hij gebruikte. Persoonlijk voelt het raar als ik er een naam aan zou koppelen. Vent, kerel enzovoort zou de aandacht te veel afleiden, Jessy voelt dit ook aan, begrijp ik?
Alleen heb ik in de laatste zin het woord hij in de man vervangen.
Ook heb ik de laatste zin voor de witregel weggehaald. Nu zit het woord bestemming er niet meer in, maar inderdaad zoals @Leonardo en @ Hay schreven: het laat de beelden meer spreken.
Tot nu toe heb ik het volgende:
Hoe is hij hier terecht gekomen? Waar zal hij heengaan? Welke richting in? Op het grote plein staande draait hij langzaam om zijn as heen. Druk is het er, hoewel hij wel de ruimte heeft om vrij te bewegen. Vanuit waar hij staat ziet hij vertakkingen als van een boom in twaalf verschillende hoofdrichtingen gaan. Iedere richting begint met een zichtbare weg. O, wat zien die wegen er vanaf het plein gezien fascinerend uit. Sommige lonken verleidelijk. Echter, ziet hij het goed? Moet hij? Mag hij verderop bij sommige paden zelf zijn gekozen weg uitrollen?
Dan trekt de man de stoute schoenen aan en stapt zijn nog onbekende en onzekere toekomst tegemoet.
Dan heb ik ook nog een stukje waarin ik éen been op het éne pad heb en het andere been op nog een pad. Tot dusver is dat een warrig stukje, dus laat ik het voorlopig even los.
Hahaha, over kiezen gesproken :-D.
Laat dat HIJ maar lekker waaien, Mathil.
Ik ben het met Hay eens dat het lastig is om HIJ te vervangen.
Het kwam wellicht doordat FS mij op C een keer attent maakte op het te veel gebruik van hij/zij/ik, in een klein stukje tekst.
Wat ben je lekker bezig. Echt goed van je, schrijfmaatje.
Hoe is hij hier terecht gekomen? Waar zal hij heengaan? Welke richting in? Op het grote plein staande draait hij langzaam om zijn as. Druk is het er, hoewel hij wel de ruimte heeft om vrij te bewegen. Vanuit waar hij staat ziet hij vertakkingen als van een boom in twaalf verschillende hoofdrichtingen gaan. Iedere richting begint met een zichtbare weg. O, wat zien die wegen er vanaf het plein gezien fascinerend uit. Sommige lonken verleidelijk. Echter, ziet hij het goed? Moet hij? Mag hij verderop bij sommige paden zelf zijn gekozen weg uitrollen?
Dan trekt de man de stoute schoenen aan en stapt zijn nog onbekende en onzekere toekomst tegemoet.
ow, 9 woorden te weinig.