‘Stop! Zoals je nu loopt, hebben ze je meteen door.’
Stomverbaasd sta ik stil, draai mij om en kijk recht in zijn bloeddoorlopen ogen. Wat is er mis? Ik weet zeker dat ik heel rustig en volmaakt in balans loop, precies zoals mij is opgedragen.
‘Weet je waarom je dit doet?’
Ik buig mijn hoofd. ‘Ja,’ fluister ik.
‘Ik versta je niet.’
‘Ja,’ zeg ik hardop.
‘Waarom?’
‘Omdat ik een vrouw ben.’
Hij zwijgt. Ik hef mijn hoofd en kijk hem aan. Hij fronst.
‘Is dat de enige reden?’
Net op tijd besef ik mijn fout. ‘Nee,’ antwoord ik vol overtuiging.
‘Zo wil ik het horen,’ zegt hij grijnzend.
Mijn antwoord is een glimlach. Dan trek ik aan het ontstekingskoord…
Dag Hay,
Hier moest ik wat langer over nadenken.
Het beeld is me duidelijk. De dialoog nu ook.
Wat langer, duurt soms kort.
De pet gaat af.
Dank je, Han.
Het was ook mijn opzet om de lezer over die dialoog even in het duister te laten tasten.
Het duurde bij mij even voor het kwartje viel.
Dat maakte, dat ik dit verhaal nog eens las.
Heel goed geschreven, @Hay en de spanning is mooi opgebouwd.
Bijzonder bizar! Ik moest het inderdaad ook nog een keer lezen voordat ik het begreep, maar dat heeft juist wel wat!
Ja, je zet wel aan het denken, Hay. Wat een luguber beeld in 120 woorden. Knap.
Ook ik heb je tekst nu al een paar keer gelezen Hay. Het intrigeert, heeft iets ongrijpbaars, boezemt angst in en maakt dat ik (zelfs in mijn woonkamer) nog een keer extra achterom kijk.<3
@Nel @Irma @Harrij @Karin Dank jullie!
Misschien moet ik de volgende keer maar weer eens iets luchtigers in fantasysferen of zo bedenken. Dit is al de tweede week op rij dat mijn stukje mensen blijkbaar angst aanjaagt. Deze week kan ik mij dat heel goed voorstellen. Vorige week (bij ‘Moe‘) iets minder.
Toen ik dit schreef, wist ik nog niet wat een halve dag later in Parijs zou gebeuren. Maar het draait denk ik om dezelfde soort verdwazing en waanzin.
Nou inderdaad, heel sterk @Hay…
Ik snap het niet zo, Hay. Als het zo’n zelfmoordenares met een bom op haar bast is, waarom trekt ze dan aan het koordje waar haar instructeur/begeleider/coach bij is? Het begin suggereert dat ze nog niet op de plaats van bestemming is (zijn).
Heb je misschien het verhaal gelezen van de veertienjarige jongen die geacht werd zich ergens in Bagdad op te gaan blazen? Dat was, al klinkt het misschien wat vreemd, het uitgangspunt voor mijn stukje.
Jij wilt het graag rationaliseren, maar mensen zijn nu eenmaal over het algemeen veel minder rationeel dan wij soms denken.
Verder vertelt degene die dood gaat het verhaal. Er zijn mensen die denken dat dat onmogelijk is …
Daar hoor ik niet bij, Leonardo. Bovendien gaan ze allebei dood. Een verhaal als dit zou je dan nooit mogen of kunnen vertellen. Dat gaat er bij mij niet in.
het gevaar van mensen die zich aan gezag van anderen overleveren
@José
Soms denken die anderen dat alleen maar, José. In dit stukje tenminste wel.