De blinde Pers zat in de achterkamer van de bungalow bij zijn oude vriendin, in een stadje in Brabant. Ooit was hij ingenieur bij een oliemaatschappij, nu was hij vooral het object van zorg van tante Jeanne.
Zij dweepte graag met grote namen. āMijn goede vriend Drees, Juliana mijn maatje, mevrouw Roosevelt sprak mij vol lof toe.ā
Ik hoorde haar aan in de voorkamer en zag Kyran die met een hoofdtelefoon naar cdās luisterde. Zij sprak uit de hoogte over mijn moeder. āEen eenvoudige vrouw.ā
Toen was het genoeg. Ik zei dat ik weer verder moest, nog een eind fietsen naar Zaltbommel.
Een koude wind kwam om de hoek van het huis.
Jeanne en Kyran leefden er nog enkele jaren.
Ik denk dat het verhaal iets overtuigender wordt als er een perzische naam wordt gekozen voor de Pers in plaats van een arabische. Vooral omdat de nadruk zo op namen ligt. De spatie na moeder staat verkeerd.
dank Schlimazinik voor je reactie, heb stuk aangepast
Met verlangende ogen stond ze naar de dansende mensen te kijken.Ze wilde ook wel dansen, maar daar was ze een te grote muts voor.Maar plots kwam er een man naar haar toegelopen. Ze zou wel in de grond willen zakken.In paniek keek ze om zich heen om naar een uitweg te zoeken. Intussen kwam de man steeds dichterbij.Het zweet brak haar uit.Onder haar armen verschenen vochtige plekken: ‘bah,’zei ze,’ net nu ik een nieuw bloesje aangetrokken heb.’ Plots zag ze aan de overkant van de zaal een deur.Ze weifelde, maar de man had haar bijna bereikt. Ze nam een run dwars de dansende meute dansers.Ze keek even achterom en zag dat hij met een jonge vrouw de dansvloer betrad.