Max haalt zijn Feyenoord-keycord van zijn hals en opent de voordeur.
Zijn moeder is niet thuis en is aan het werk.
Sinds de scheiding staat ze er alleen voor.
Max zijn maag knort en hij schuifelt naar de koelkast.
Hij bekijkt de inhoud.
Een heel pak melk en een halve fles sap staart hem aan.
Fruit is er ook al niet meer.
Ze hebben het niet breed en moeten van het minimale leven.
Aan tafel wacht hij op zijn moeder.
Na een kwartier komt ze thuis met de boodschappen.
Zijn moeder drukt een kus op de voorhoofd van Max.
“Ik heb zo’n hongerrrr”.
“Trek Max, honger kennen ze enkel in ontwikkelingslanden”.
“Ook goed” zei hij met zijn mond vol banaan.
Een vraagje, Nell. Waar haalt je hp zo snel een banaan vandaan in die twee zinnen? Het fruit was immers op!
Groet, Rolf van der Leest
Beste Rolf,
Moeder had boodschappen gedaan.
groet nell
Zo, die Max wordt even goed opgevoed. Leuk. Toch zou ik als ik Max was niet alleen in de koelkast kijken. Misschien zijn er nog wel ergens koekjes en snoepjes!
Feyenoord-keycord zou ik zo schrijven.
Hoi Louise,
Nee, haha, want ze hadden niet veel geld.
De moeder van Max gaf enkel geld uit voor fruit als extra.
En heel soms kreeg hij iets lekkers.
Haha soms zijn ze er wel hoor wel opgevoeden kinderen
Zo gaat het bij de meeste gezinnen
Vaak met visite of verjaardagen komt er snoep of lekkers op tafel. Dank voor
Zuster Nell,
Mooi stukje. Je hebt trek in een banaan.
Als je een week niet eet krijg je honger.
VmetdeVorK.
Dank je VmetdeVork
Treffend. Ik dacht zelf eerder aan:staren hem aan.
Je schrijft je verhaal in korte afgebakende zinnen. Dat maakt het wel helder
Bedankt Jose van Rosmalen