āt Is heel wat zweten
geblazen op onze dagen
en het is geweten
dat computers en aanbelangen
om onze onverdeelde aandacht
vragen
neen, niet effen naar het toilet
om wat stress te lozen
neen, niet even telefoneren
tussendoor
je kan het gewoon niet wagen
want achter je rug,
– die onwezenlijke binaire beestjes
ver van ordinair en toch zo vals
als de kat van hiernaast –
vallen ze om geen reden uit
door hun kamers en gangen sluipen
levensbedreigende wormen
die van binnen uit een val
uit zetten
als een virus
de ziekte verspreiden
in mijn huis van vertrouwen
ik weet het wel
haat ligt nooit ver wakker
naast hartstocht en liefde
en vooral ik
in mijn bed
na de zoveelste computerpanne.
http://lejaeghererudi.blogspot.....weten.html
Tja….zo kom ik ook wel op drie stukjes per uur…
In deze tijd van vrede en goede verstandhouding, is het altijd een heuglijk feit als je elkaar zonder voorwaarden het licht in de ogen gunt, zonder afgunst en nijd en zonder de gewoonlijke portie niet-opbouwende kritiek die heden ten dage schering en inslag is. Een juist woord op de juiste plaats kan soms meer wonderen doen, dan een ton negativiteit op het verkeerde moment.
Het gaat inderdaad niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit in het leven. Het spreekt voor zichzelf als je de gezegende leeftijd bereikt van (bijna) zestig jaren dat na meer dan veertig jaar woorden aan elkaar gebreid te hebben je sommige lettertruien liever ziet dan andere. Je bent er trots op en toont die graag.
Dat is gezegd! In 120 woorden!
Als je in een paar minuten een reactie van 120 woorden kan schrijven, is een vers stukje toch ook niet zo moeilijk ? 120 woorden is een origineel concept,met ruimte voor iedereen. Dus niet zo emotioneel reageren zeg, alsof jou het licht in de ogen niet zou gunnen. Maar ik blijf erbij: hier je weblog gaan copypasten vind ik echt te zot.
Lijmstok, als ik mij ermee mag bemoeien. Wat maakt voor jou het verschil of een stukje vers is geschreven of tweehonderd jaar geleden? Voor jou en mij is het toch nieuw?
Bemoei je er maar mee hoor. Mijn mening is al duidelijk. Zie boven.
Lijmstok, jouw mening is duidelijk, maar je geeft geen antwoord op mijn vraag. Wat maakt voor jou het verschil?
Overigens, fijn dat je een mening durft te hebben. Kom ik hier helaas te weinig tegen.
Nog even over copypasten, als dat al een degelijk Nederlands woord is. Nemen we bijvoorbeeld ‘De Vrouw in het Rood: De dans’ is origineel een stuk van zowat 640 woorden. Ik vond het gewoon een leuke, originele oefening om de essentie van het hoofdstuk samen te vatten in 120 woorden. Niet altijd gemakkelijk omdat ik als auteur van het hoofdstuk in de woorden moet snijden. Woorden die ik zoals elke schrijver van zijn verhalen als belangrijk en nodig voor de goeie ‘flow’ beschouw. Andere stukken zoals ‘In mijn hoofd’ en ‘Steen’ die ik ook gepost heb, zijn in dezelfde zin bijgeknipt om in het nauwe keurslijf van de 120-woordenregel te passen. Op zich kan je dit ook iets nieuws noemen.
Mooi stukje, nieuw voor mij (ben geen weblogvolger), hartje.
Bedankt, Fons, voor de reactie.
Rudi