Soms voel ik me onbelangrijk. Zo onbelangrijk als een uitgegomde schrijffout. Het ontbreekt me gewoon aan vertrouwen denk ik. Wie wil er iets te maken hebben met een hansworst als mezelf? Een lapzwans waar niemand om maalt? Maar ik geef mijn medemens geen ongelijk. Wie wil er bevriend zijn met iemand zonder ruggengraat en zonder zelfrespect? Dat is nu eenmaal niet het leukste gezelschap en dat is begrijpelijk natuurlijk. Iedereen moet maar ad rem zijn en haantje de voorste. Nou, dat is iets wat ik nog nooit geweest ben. Waarom kan ik me niet meer gedragen als een onuitwisbare stift in plaats van een onnozel potlood? Mensen verander je zomaar niet. Ook niet als je het echt zelf hard wil.
Dag Werner,
Wat deprimerend. Maar ook wat mooi. Ik hou wel van dit soort stukjes.
Groet,
Annemieke
dank je wel Annemieke voor je commentaar