Ze staan in het weiland, langs de bosrand, op bruggen. Ze wachten. Ze lijken een eeuwig geduld te hebben, regen en kou lijkt hen niet te deren. Een lage temperatuur is ideaal: alleen dan komt het beest echt tot leven.
Snerpend gefluit laat hen opkijken. Voor de laatste keer verplaatsen ze hun lenzen, nietsontziend en hun kameraden in de weg lopend, want het jagersinstinct neemt het over van sportiviteit. Het bloed gaat sneller stromen als aan de horizon een rookpluim opdoemt. De veiligheidsbrillen gaan op om het roet uit hun ogen te houden.
Denderend komt de locomotief voorbij, de zuigers op volle kracht. Het klikken van sluiters weerklinkt langs de spoorweg. Ze zijn tevreden, het stoombeest is gevangen op beeld.
Ik kan de locomotief bijna ruiken.
Leuk hoe je als lezer zin voor zin moet zien te ontcijferen waar dit heen gaat. Mooi opgebouwd.
Ik vind één schoonheidsfoutje. 'Snerpende' moet hier 'snerpend' zijn.
Bedankt, aangepast… het blijft puzzelen met 120 woorden en bij het schrappen zie ik vaak wat over het hoofd (was oorspronkelijk de snerpende fluit, maar zo is het weer één woord korter).
Ik vermoedde al wat de oorzaak was. Is mijzelf ook al meermaals overkomen.
Die twee lijken in de derde zin storen mij een beetje, maar verder een mooi, beeldend stukje.