Schrijf mee!
« »

Liefde

Dons

19 augustus 2015 | 120w | Janine Geerling | 7

Er zaten donshaartjes op haar huid. Gek, dat hij dat nu pas zag. Kleine blonde haartjes op haar slapen, kaken, boven haar mond. Misschien was ze daarom altijd zo zacht; als hij haar streelde was het alsof hij door haar heen ging, in haar wegzakte, verdween – alsof hij haar niet echt aanraken kon.
Hij slikte.
Dat gevoel dat hij als jongetje kreeg bij kuikens. Dat hij ze wel kon wurgen, zo lief waren ze, zo zacht. Zo vreselijk zacht.
Hij fluisterde haar naam, al had de arts gezegd haar niet te wekken.
Haar oogleden rimpelden een beetje, trilden open.
‘Ik heb een konvooi van kusjes meegenomen,’ zei hij.
Ze glimlachte, dacht hij, en zei nauwelijks hoorbaar: ‘Is het oorlog dan?’

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Janine Geerling of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

8 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »