De twijfel overviel hem. Dezelfde twijfel die hem had gemaand om toch zijn versleten werkmanskleren en zijn schoenen met stalen neuzen en afgesleten hakken aan te trekken.
Met zijn hoofd op een zacht kussen waren de woorden in gedachten vloeiend van zijn lippen gerold; dwalend door het schemergebied met de onbegrensde horizon. Maar die ochtend had het pakken van zijn koffer, ondanks zijn wil tot vastberadenheid, geleid tot het overslaan van het ontbijt.
Weer trok zijn maag samen. Wat als zij tevreden zou zijn met een toekomst bestaand uit een aaneenrijging van herhalingen van haar heden?
Hij boog zijn hoofd, zag een glinstering door het gebarsten leer.
‘Ik heb een droom die ik wil delen.’
Thuis stond een lege vogelkooi.
Beste Han,
Hier hapert iets:
met stalen neuzen maar versleten hakken aan te trekken,
Kijk ff,
Chris
Dag Chris,
Ik zie de hapering niet zo snel.
Bedoeld als een tegenstelling, maar wellicht niet geslaagd.
Dank voor het aanstippen.
Het moet toch:
met stalen neuzen maar MET versleten hakken zijn?
Met vriendelijke groet,
Chris
Dag Chris,
Ah zo.
Volgens mij hoeft die tweede ‘met’ niet.
Ik denk ook van niet. Wel vind ik die eerste zin niet lekker lezen vanwege de grote afstand tussen ‘twijfel’ en ‘overviel’. Dat neigt naar een tangconstructie.
Maar inhoudelijk weer een sterk vervolg, dus een
Dag Hay,
Dank je.
Maar het is een een tangconstructie of niet. Het kan er niet naar neigen
Oké. Het is er gewoon een…
Han,
Twijfel maant niet, integendeel.
Moet ‘zou zijn’ niet zijn ‘was’, want het voorwaardelijke zit wat mij betreft in ‘Wat als’ Ik vind die ‘zou zijn’ een verzwakking.
Maar, ik las pas één keer.
Dag Hilde,
Naar mijn gevoel kan twijfel manen. Twijfel is een grote negatieve kracht.
)
Het ‘zou zijn’ drukt het gevoel twijfel uit.
(Maar dat is enkel mijn mening uiteraard. Ik moet nog steeds opzoeken wat een tangconstructie is
Dank voor je reactie.
Dag Hay,
Je hebt gelijk. Ik ga puzzelen.
Ik ga nog voor een tweede lezing, Han
Volgens mij heeft je hoofdzin ‘Dezelfde twijfel overviel hem weer’ de bijzin in de tang.
Ik vind het het mooiste stukje uit de ‘Hak-reeks’, daarom een hartje. Good storytelling, maakt dat ik nieuwsgierig ben naar het vervolg. (Ik hoop maar dat jouw HP een lieve man en geen psychopaat is.)
Toch is er iets mis met de eerste zin.
Wat bedoel je met manen?
Gaat het over de twijfel die afwisselend groeit en afneemt zoals de maan dat kan?
Of wil je uitdrukken dat het de twijfel is die de man aanmaant om zijn versleten werkkleren toch maar aan te doen?
(Dat manen maakt het mooi, maar mag voor mij duidelijker.)
En de tegenstelling ‘versleten hakken en stalen neuzen’ is volgens mij helemaal geen tegenstelling. ‘En’ is beter op zijn plaats.
Dag NeleDeDeyne,
Het is de twijfel die de man – die geen psychopaat is – maant om zijn versleten [..]
Eh..nee. Eigenlijk is er geen tegenstelling. Je hebt gelijk.
Dank je.
Dank voor de reacties. Ik heb gesleuteld
Han kols,
Mooie zin: Wat als zij tevreden zou zijn met een toekomst bestaand uit een aaneenrijging van herhalingen van haar heden?
VmetdeVorK.
Dag VmetdeVork,
Dank je.
De man verlaat zijn huis en vrouw? Verdwijnt de vogel uit de kooi? Letterlijk en of figuurlijk?
Dag José,
De man verlaat niet zoveel. Hij woont alleen.
Die vogelkooi? Da’s afwachten.