De lammetjes dartelen in het ochtendlicht, vogeltjes vliegen af en aan, het jonge blad aan de bomen is glanzend groen. Ik kan mijn ogen er moeilijk van afhouden. Mijn fiets zoeft over het asfalt. Het is windstil. Ik ruik de geur van de lente.
Een glimlach staat in mijn gezicht gebeiteld. Ik heb amper geslapen. Haar geur walmt met mij mee.
Heb teveel op. Blijf bij Hans. Xxx. Had ik gisternacht ge-sms’t.
Ik blijf vaker ‘bij Hans’.
Hoe dichter ik bij huis kom, hoe harder mijn hart bonkt. Bij de voordeur lijk ik iedere slag te horen. Zachtjes open ik de deur.
Ik zie haar de trap afkomen. Weer zal een storm opsteken.
Toch: de groene blaadjes zullen niet verwaaien.
Wat een dichterlijk overspel.
Grappig stukje, al kon je vorige mij eerlijk gezegd meer bekoren.
In ‘ieder slag’ ontbreekt nog een e.
@hay dank voor je opmerkzaamheid.
Wat je bekoring betreft, daar ben ik het zelf ook mee eens.
@Hadeke, een mooi stuk weer van jouw hand. Goede opbouw van het verhaal en het plot is weer prima.
– Had ik gisternacht geSMSt.
Ik denk dat het vannacht moet zijn. En ge-sms’t. Zie bij twijfel Onze Taal.
– Ik blijf vaker ‘bij Hans’.
Alleen Hans tussen aanhalingstekens, alleen die naam stelt iets anders voor.
– Toch: de groene blaadjes zullen nooit verwaaien.
Ik zou niet schrijven in plaats van nooit. Nooit is te definitief.
O ja, een goede titel ook.
Dank Ineke. Ik heb twee zaken aangepast. ‘bij Hans’ laat ik zo, omdat dat me een ‘gevleugelde’ uitdrukking lijkt. ‘Jij gaat zeker weer ‘bij Hans’ slapen.’
Hadeke,
Weer gelachen. Bokkig is ook netjes. Hier in Brabants klinkt het meestal anders.
VmetdeVorK.