Ogen die priemen. Wie kent ze niet? Vooral donkere en hele helle blauwe kunnen dat. Priemen in de zin van intens observeren, maar ook in de zin van oordelen, veroordelen. De hel blauwe ogen zijn zo mooi en lief dat deze binnen de eerste categorie vallen. Je kunt er zelfs verliefd op worden. Dan worden ze in plaats van helblauw hemelblauw.
Maar de tweede categorie kan bij intens gebruik schadelijk werken. Zeker als het voortdurend voorkomt. Minachting, boosheid, verachting ligt er in opgesloten, in die donkere kijkers. Het raakt de ziel van de ontvanger. De zwartkijker heeft het misschien niet eens in de gaten. Hoe zijn ogen vuur spuwen. Maar hij zal er toch iets bij voelen. Haat en liefde.
Mooi, Mien, vooral dat het van hel naar hemel gaat met het blauw. Het is officieel volgens mijn hemelsblauw, maar dat deert niet. Hartje verdiend!