Achteraf gezien was het voorspelbaar. Ze was eigenlijk op de oude voet verder gegaan in haar nieuwe baan. En dus was het in korte tijd net alsof ze er al heel lang werkte. Waren collega’s enthousiast over haar inzet en uitstekende inzichten.
Intussen verzamelde zij de stress van het onderhuidse “ik-kan-het-niet” gevoel. Dat tot uitbarsting kwam bij een nieuwe klus, waar ze met gemak op haar vroegere kennis kon teren.
Dus niet.
In retrospectief is het te snappen, maar op het moment zelf overviel het haar wederom.
En dus meer en andere pillen slikken en een andere hulpverlener gezocht, met wijze lessen omdat ze niet dom is.
Voorzichtig groeit haar zelfvertrouwen weer. Is tevredenheid over nu genoeg voor de toekomst?
Beste lisette,
‘ The continuing story of’ ofwel een persoon die enkele kenmerken van borderline vertoont.
Subtiel beschreven!
Met vriendelijke groet plus hartje,
Chris
beste Chris,
nou…borderline. het klinkt meer als depressie, bipolaire stoornis en/of burn out, en dat is wel weer heel wat anders dan borderline, hoor.
Evengoed bedankt voor je compliment plus hartje!
Lisette
ik zie het meer als dat je achteraf de valkuilen pas echt doorhebt
dank je José, dit is wel een hele mooie en eenvoudige verklaring voor de complexiteit waar ik soms ik kan verdwalen