Schrijf mee!
« »

Mensen

Verschoven ruimte

24 februari 2014 | 120w | Hadeke | 23

Het is stil en leeg. De luiken zijn gesloten. In het donker is niets te zien, maar de leegheid is akelig goed waarneembaar.
Nog geen minuut geleden stond alles op zijn plaats. De reflecties van de buitenwereld wierpen hun kleurenpracht naar binnen, vensters stonden open. Van hieruit had ik controle over mijn leven.
Met moeite open ik de luiken. Samen met de lichtstralen tuimelen de stukken naar binnen. Ik krijg ze niet op hun plek. Ik schuif, duw en trek. De kale muren weerkaatsen het licht met een verblindend pijnlijke kracht.
‘De ambulance komt eraan,’ hoor ik, ‘u bent aangereden.’
Langzaamaan lukt het om iets op zijn vaste stek te krijgen, maar lang niet alles.
Mijn bovenkamer blijft een rommeltje.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Hadeke of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »