Het verlies is groot en het verdriet is nog groter. Zelfs mensen die haar niet goed gekend hebben zaten in tranen. Misschien was het omdat ze hoorden wat voor prachtig persoon ze niet goed genoeg hadden leren kennen. Een zaal vol tranen, het deed mij goed. Om te zien wat zij teweeg brengt, ook als er niets voor doet.
Met een klein gezelschap verplaatsen wij ons naar haar huisje. De stoel waar ze altijd zat blijft leeg. Iedereen staart naar die, volgens ons, zeer oncomfortabele plek die altijd werd gevuld door een lach. Terwijl de verhalen over vroeger worden gedeeld, wordt er gedronken en gelachen. Even vergeten we het verlies. Tot een harde schreeuw: “Niet daar! Dat was haar onderzetter.â€
Beste delmarino, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie