Deze verhuisdozen zijn bestemd voor alle boeken uit mijn boekenkast. Alles moet mee, van geen enkel exemplaar doe ik afstand.
Het inpakken schiet niet erg op; ieder boek roept herinneringen op. Nu blader ik weer gedachteloos door een vergeten prentenboek, totdat ik op de eerste bladzijde lees:
Dit boekje is van mijn. Als ik het kwijt ben en jij vint het dan weet je waar je het heen moet brengen. Ik wil het heel graag weer trug.
Annemieke Verstegen
Kerkstraat 84
Nederweerden
Utrecht
Holand
Europa
De werelt
Het heellal
Schuldbewust laat ik het boekje zakken. Het dierbare prentenboek van Annemieke, mijn vroegere buurmeisje. Jaren heb ik haar niet gezien of gesproken. Waar ergens in het ‘heelal’ zou zij nu wonen?
Leuk, al is de kans natuurlijk groot dat Annemieke gewoon ergens op aarde woont.
Schattig. Ik hoop dat je haar weer tegenkomt @Irma
Hopelijk op deze aarde dan!
Leuk Irma, heel herkenbaar, dat adres met Wereld etc eraan toegevoegd, volgens mij heeft iedereen dat wel eens zo opgeschreven
Leuk, herkenbaar… vooral die schijffout haha
Grappig gedaan, Irma! Vooral eens met de herkenbare schrijffouten
Dit hebben we inderdaad allemaal wel ooit eens neergepend. Ga je op zoek naar Annemieke?
Grappig en herkenbaar!
Erg leuk Irma. En zo een herkenbaar schrijven uit die tijd.
logisch dat je daarvan geen afstand kunt doen
Heerlijk @Irma. Je stukje springt nu een week in het oog. Van harte gefeliciteerd.
Helemaal leuk! Bedankt allemaal voor de mooie reacties!
Helemaal leuk! Bedankt voor jullie reacties!
Irma, gefeliciteerd!
gefeliciteerd