De zwengelpomp staat er mooi bij. Nog geen drie weken oud.
Ik breng hem op gang door eerst met een maatbeker wat water uit de regenton te scheppen en dat van bovenaf in de pomp uit te schenken. Meteen daarna begin ik met zwengelen.
Haar stoel staat naast de pomp. Het hout is verweerd, het ijzer verroest.
De buitenverwarming die ik voor haar onder het afdakje had geplaatst biedt plaats aan tientallen spinnen.
Ze noemde het: mijn huilhoekje. Dat was het. Alleen daar. Zes jaar lang.
De straal vers getapt bronwater klatert in de gieter. Zes halen op en neer zijn voldoende. Daarna besproei ik de aarde. Alles zal opnieuw tot leven komen. Dankzij de zweem van haar zilte toevoeging.
Wat mooi en liefdevol. Prikkelt wel mijn nieuwsgierigheid…
Mooi beeld krijg ik hierbij, goed verteld Hadeke. Ik twijfel alleen over ‘haar zilte toevoeging.’
Liefdevol.
mooi Hadeke